czwartek, 28 lutego 2013

Moskiewski dzień świstaka, czyli skrawek raju w rewolucyjnej Moskwie, czyli Дом на Набережной









Bardzo często słyszałam określenie "Дом на Набережной"

Nie wiedziałam za bardzo o co chodzi. 

Ostatnio często natrafiałam  na informacje dotyczące tego budynku.

Pierwszym źródłem była książka Igora T. Miecika "14:57 do Czyty".

W jednym z rozdziałów autor opisuje historię kilku z mieszkań, historię ich mieszkańców,  a także podaje ogólne informacje dotyczące tego budynku.

«Дом на набережной» (oficjalna nazwa — «Дом правительства»; inne nazwy — Первый Дом Советов, albo Дом ЦИК и СНК СССР)

W związku z przeniesieniem do Moskwy stolicy ZSSR wielu partyjnych działaczy także zmieniło miejsce swojego zamieszkania. Początkowo byli umieszczani w prestiżowych hotelach stolicy, nazywanych домы Советов, m. in. гостиницы «Националь»«Метрополь», a w 1927 roku podjęto decyzję o budowie specjalnego budynku mogącego pomieścić większość działaczy rządowych i innych zasłużonych dla rozwoju rewolucyjnej Rosji wraz z rodzinami.
Budowa domu trwała od 1927 do 1933 roku, w 1931 roku oddano pierwsze dwa podjezdy. Głównym architektem był

Б. М. Иофан

który także zprojektował część mebli do mieszkań, meble z czarnego dębu.

W początkowym okresie istnienia domu mieszkańcami byli:

представители формировавшейся советской элиты: учёные, партийные деятели, Герои Гражданской войны, Социалистического Труда и Советского Союза, старые большевики, выдающиеся писатели, служащие Коминтерна, герои войны в Испании.

Planowane było stworzenie budynku o zewnętrznych czerwonych ścianach, w takim kolorze jak Kreml, ale prozaicznie zabrakło pieniędzy i ściany pozostały szare.
Dwunastopiętrowy dom z 505 mieszkaniami (24 podjazdy) był jednym z największych domów w Europie.

Adres domu -   Берсеневская набережная Москвы-реки на Болотном острове, улица Серафимовича, дом 2.




Plan ze strony http://www.museum.ru/M427


Kompleks mieszkalny zajmuje powierzchnię 3 hektarów, połozony na wyspie i połączony z lądem большим Каменным и Малым Каменным мостами

W Moskwie tego okresu panował głód, ludzie gnieździli się w komunałkach, po kilkanaście osób i kilka rodzin w mieszkaniu ze wspólną kuchnią i wspólną łazienką. Często bez prądu, gazu, bez podstawowych udogodnień.

W Domu na Nadbrzeżu niczego nie brakowało. 



ciąg dalszy nastąpi ...

03-03-2013

Miejsce, na którym wybudowano kompleks nie było zbyt korzystne, tereny błotne, na których wcześniej odbywały się egzekucje, połozony też był tam cmentarz. Mówiono, że to miejsce jest przeklęte. I takie było, o czym przekonało się później wielu mieszkańców Domu na Nadbrzeżu.

W pierwszej koncepcji przewidziano zabudowanie nadbrzeża klikunastoma takimi domami, w których mieszkaliby zwykli bojownicy rewolucji. Jednak wtedy Dom na Nadbrzeżu, dom, w którym mieszkali najwybitniejsi członkowie nowego rządu i władz, straciłby swój elitarny charakter.

W Moskwie na jednego mieszkańca w 1930 roku przypadało około 4,5 m2. W elitarnym Domu średnia powierzchnia mieszkania wynosiła 80 do 100 m2, mieszkanie Tuchaczewskiego miało nawet około 150-170 m2.

Za zamkniętymi drzwiami tego kompleksu mieszkaniowego były udogodnienia, o których zwykli mieszkańcy Moskwy mogli tylko marzyć: gaz, woda, lodówka, łazienka. Wewnątrz zorganizowano m. in. pralnię, filię szpitala Kremla, oddział banku, przedszkole, sklep.
Zgodnie z ówczesną koncecją władzy ludowej kobieta powinna wyzwolić się od burżuaznych prac domowych i tworzyć lepszą przyszłość z mężczyznami na budowach. Ogromna jadłodalnia znajdująca się wewnątrz dostarczała smacznych posiłków, a także słodkości; tortów, ciast, lodów, w malutkich kuchniach poszczególnych mieszkań o powierzchni około 5 m2 można było tylko zagotować wodę albo przygotować jajecznicę, nie były one przygotowane do gotowania pełnych posiłków.

Dzieci miały dużo miejsca do zabawy, na terenie ogromnych podwórek było dużo zieleni, tryskały fontanny. Jeden z mieszkańców pamięta z tego okresu pyszne lody.

Zamieszkanie w tym domu było ogromnym prestiżem, mówiono, że jest to przestrzeń elitarna.

Można powiedzieć, że były to mieszkania służbowe, z pełnym wyposażeniem, z meblami zaprojektowanymi przez architekta budynku, co roku przeprowadzano inwentaryzację wyposażenia,  a osoby, które wprowadzały tam zmiany miały poważne kłopoty.

Nie tylko zresztą z tego powodu. Co trzeci mieszkaniec domu był rozstrzelany, wielu wywieziono do obozu, niektórzy znikali w niewyjaśnionych okolicznościch. Znakiem, że tak się stało, było oplombowane mieszkanie. Nie można było zachować tam pełnej intymności, na każdym podjeździe siedział вахтёр - portier wartownik NKWD, który sprawdzał tożsamość wszystkich osób odwiedzających mieszkańców Domu. Ściany, mimo solidnego wyglądu całej budowli, były bardzo cienkie. Żona, której męża zabrano, musiała podpisać deklarację wyrzeczenia się współmałżonka. Dziećmi albo opiekowały się często zwykłe kobiety pracujące jako pomoc domowa albo były one przewożone do Донского Монастырья do sierocińca. Początkowo rodzina represjonowanego była przesiedlana do jednego pokoju na terenie domu, później na terenie Moskwy, największym okrucieństwem było wysiedlenie bez prawa otrzymania nowego lokum.

Taki los spotkał rodzinę Trifonowów. Ojciec wybitnego pisarza radzieckiego Jurija Trifonowa 





w latach trzydziestych był rozstrzelany i pozostała rodzina musiała opuścić Dom. W 1976 roku Trifonow wydał książkę, od której tytułu budynek obecnie nazywany jest Dom na Nadbrzeżu  «Дом на набережной».





 W 1979 ukazało się polskie tłumaczenie "Domu nad rzeką Moskwą".

W okresie, kiedy ukazała się książka, wielu jej mieszkańców odnajdywało się w obrazach bohaterów literackich.

W okresie represji stalinowskich, przed ukazaniem się książki, Dom nazywano także:

Дом предварительного заключенияю

Dom, o zamieszkaniu  w którym tak wielu marzyło, okazał się przekleństwem dla tak wielu.




Obecnie można zapoznać się z jego historią w muzeum Domu nad Nadbrzeżu




 którym kieruje wdowa po Juriju Trifonowu, także pisarka  



Na stronach, do których podałam linki poniżej, można zpoznać się z pełną historią Domu n Nadbrzeżu.

Dom, w którym zamieszkanie było prestiżem, stało się przekleństwem.


















Linki do stron, z których czerpałam informacje, programy i zdjęcia do tego posta:

http://www.mskvd.ru/Arhitektory_Moskvy_E-K/p2_articleid/430 zdjęcie

http://mir.travel/sights/82146 zdjęcie

http://www.fotoregion.ru/details.php?image_id=6283 zdjęcie

http://www.youtube.com/watch?v=2O_f5gqL6Tw

http://video.mail.ru/mail/artem.korukin/2241/1901.html

http://sovarch.ru/catalog/object/184/

http://www.sjp.pl/natyka%E6

http://museumdom.narod.ru/hist.html

http://finam.fm/archive-view/5102/

http://www.modernlib.ru/books/trifonov_yuriy/dom_na_naberezhnoy/

http://news.yandex.ru/people/trifonova_ol1ga_3.html

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz