czwartek, 25 kwietnia 2013

Moskiewski dzień świstaka, czyli Lublinianka w wielkim mieście

Już za chwileczkę, już za momencik moskiewski dzień świstaka zacznie się kręcić.

Wspomnienia z pobytu w 2012 od 28 kwietnia do 2 maja
Tym razem na dłużej. Od 30 kwietnia do 10 maja, do 10 maja ze względu na Dzień Zwycięstwo - День Победы, którego spędzenie w Moskwie jest bezcenne. 

Na wariackich papierach przygotowywałam ten wyjazd. Największy problem był z otrzymaniem urlopu w tym czasie, bój to był krwawy, szala zwycięstwa przechylała się to w jedną, to w drugą stronę. Uff, co za ulga, udało się. Niestety, na następne święta majowe w Moskwie już nie mam szans. Chyba, że sytuacja zmieni się diametralnie.

Wiza załatwiana także w ostatniej chwili. Z drżącym sercem czekałam na informację ze Wspólnoty 2000 o odesłaniu paszportu z wizą wewnątrz.



Tym razem korzystam z nowinek techniki. Zakupiłam smartfona Samsung z myślą o pobraniu aplikacji Yandexa. Pobrane aplikacje to:










nieocenione źródło informacji przy poruszaniu się po Moskwie. Klikamy na mikrofon, mówimy głośno nazwę miejsca, które nas interesuje i aplikacja pokazuje je na mapie. Bzecenne.


umożliwiająca nam wyznaczenie tray z punktu A do punktu B i prowadząca nas przez tę trasę sympatycznym męskim głosem.

Mam nadzieję nagrać ciekawe filmy niedawno zakupioną kamerą. Niezwykłe, mieści się w kieszeni.

Niechaj ten anioł kupiony na Kremlu Izmajłowskim rok temu prowadzi mnie i chroni w czasie tej podróży.







sobota, 20 kwietnia 2013

Moskiewski dzień świstaka, czyli Iwan Wasiliewicz zmienia zawód, czyli rosyjska komedia wszechczasów


Plakat do filmu 





Przerywamy historie kobiet w życiu Władimira Wysockiego.

Dzisiaj przypadkowo natknęłam się na dokument o powstaniu filmu:


«Иван Васильевич меняет профессию»


Film w reżyserii Леонида Гайдая miał premierę 17 września 1973 roku.

Oficjalna strona internetowa reżysera 





Gajdaj kręcąc tę komedię był już znanym i cenionym reżyserem. Wcześniej nakręcił między innymi: 





Już od dawna Leonid chciał zekranizować jakąś pozycję Bułhakova. Najpierw zamierzał przenieść na ekran sztukę "Bieg", niestety, wcześniej zrobił to inny reżyser. W latach 70-ych powrócił do tego pomysłu. Historia przedstawiona w sztuce "Iwan Wasiliewcz" toczy się w dwóch planach czasowych, we współczesnej Moskwie wieku XX i w czasach cara Iwana Groźnego. Kilku mieszkańców współczesnej Moskwy dzięki wehikułowi czasu przenosi się do epoki Iwana Groźnego.
Ekranizację sztuki poprzedziły długie uzgodnienia z odpowiednimi instytucjami, które najpierw zaakceptowały scenariusz po wprowadzeniu wymaganych zmian, a później dopuściły film na rosyjskie ekrany.
Przy doborze aktorów Gajdaj chciał pracować z aktorami, którzy grali w jego wcześniejszych produkcjach, niestety, nie zawsze było to możliwe.
Główna podwójna rola cara Iwana Groźnego i zarządcy domu Buszni była  pisana z myślą o aktorze, który występował wcześniej w wielu filmach Gajadaja Юрий Никулин. Niestety występy w cyrku uniemożliwiły mu udział w tym projekcie.

Car słuchający piosenki Wysockiego   


Cytaty z tego flmu weszły do potocznego języka, podobnie jak cytaty z wielu filmów Barei. Gajdaj to taki rosyjski Bareja, a tak wcześniej pisałam o Riazanowie. Jednak po obejrzeniu tego filmu jest mu bliżej do Barei niż Riazanowi.

Przed ostateczną akceptacją gotowego już filmu reżyser musiał z niego usunąć niektóre kontrowersyjne repliki aktorów, na przykład 
w epizodzie przyjmowania zagranicznych posłów car według wersji pierwotnej krzyczy "Pokój i przyjaźń" co zostało zamienione na "Hitler kaput".
w scenie bankietu car-zarządca domu pyta: Na czyj koszt ten bankiet? Kto płaci za sałatkę? odpowiedź pierwotna: Naród, wasza wysokość, wersja poprawiona: W każdym razie nie my.

Historia pasjonująca i śmieszna, odnosząca się do realiów Moskwy lat 70-ych i epoki cara Iwana Groźnego, niewiele straciła na swojej aktualności.

Na filmweb.pl film oceniony jest jako bardzo dobry.

Można tam przeczytać krótką recenzję tego filmu i przedstawieni są aktorzy grający w tej komedii.


Najlepiej obejrzeć go w oryginalnej wersji językowej, złapiemy wtedy wszystkie smaczki i niuanse.






Co to za ustroistwo?

Łyczek dla kurażu 

To ta szatańska maszyna mnie przywiodła do Moskwy lat 70-ych



UWAGA:
Wykorzystanie materiałów ze źródeł zewnętrznych:

Wszystkie materiały zamieszczone w tym poście pochodzące z innych źródeł, niż źródła autora, mają podane linki do stron źródłowych.



















niedziela, 7 kwietnia 2013

Moskiewski dzień świstaka czyli przerwany lot czyli kobiety w życiu Wysockiego



Wysocki z trzecią żoną Mariną Vlady Мариной Влади



W swoim artykule 
http://irrkut.narod.ru/biografia/venchanie.htm
Людмила ГРАБЕНКО pisze o pięciu ważnych kobietach w życiu Wysockiego. 
Na początku podkreśla, że każda z nich czuła się przy nim wyjątkowo, dla wielu kobiet był mężczyzną niezwykłym, charyzmatycznym. Jak wspomina jego teatralna partnerka Алла Демидова w czasie gry z Wysockim czuła się jak kobieta słaba, delikatna i bezbronna.
W życiu Wysockiego było wiele kobiet, ale 3 z nich zostały jego żonami.

Pierwsza to 

Иза Жукова

Wysocki z pierwszą żoną 

Poznali się w 1956 roku w szkole  studiu МХАТ, gdzie oboje poznawali tajniki aktorskiego zawodu. Iza była w wyższej klasie, a Wysocki w niższej i ta hierarchia  odgrywała bardzo ważną rolę w studenckim życiu przyszłych gwiazd kina i sceny teatralnej. Ona miała 20 lat, a on 19.

Jak opowiada Iza:


Szybko zamieszkali razem. Chcieli uniknąć organizacji wesela przy legalizacji swojego związku, ale nalegali na to szczególnie rodzice Wołodii, zwłaszcza tato. Wesele było skromne, ale huczne i liczne osoby wzięły w nim udział, a z tym faktem wiąże się zabawna historia:

накануне регистрации Высоцкий пошел на мальчишник в кафе "Артистик". Поскольку его долго не было, Иза Константиновна отправилась выручать будущего мужа. Когда она пришла за ним в кафе, он ей сказал: "Изуль, я всех пригласил!" -- "Кого всех?" -- "А я не помню. Я всех пригласил".

Wesele odbyło się na oczywiście на Большом Каретном. Wzięli w nim udział rodzina, koleżanki i koledzy ze studia MCHAT oraz wszyscy zaproszeni na wieczorze kawalerskim.

Wtedy życie małżeńskie było łatwiejsze. Wysocki nie był jeszcze tak znany, nie naduzywał alkoholu, ani morfiny tak często i w takich ilościach jak w przyszłości.
Po zakończeniu nauki Izie zproponowano etat w kijowskim teatrze imieni Lesi Ukrainki, Wołodia jeszcze kontynuował edukację. Przez 2 lata żyli razem i oddzielnie. Codziennie pisali do siebie listy. Niestety, wszystkie zaginęły przy przeprowadzce na nowe mieszkanie, zachował się tylko jeden list Izy do Wołodii z lat 60. Była to piekna, młodzieńcza miłość nie obciążona jeszcze demonami z przyszłości. Śpiewanie piosenek przez Wołodię denerwowało ją, nie chciała ich słuchać, nie przypuszczała nawet jak wielką rolę odegrają w jego przyszłej karierze. Uważała, że powinien zajmować się tylko młodą żoną. Wołodia się nie obrażał, jak wspomina Iza:

"В нем было много юмора, много радости, невозможности обидеться. Он очень умел прощать... Причем по-настоящему. Прощать безоглядно".

W 1961 roku przyjęła etat w Rostowie nad Donem. Wysocki jeździł do żony na dachu wagonu, tak było ciekawiej. Kiedy był wolny, jeździł z jej teatrem na występy gościnne. 

Dzisiaj na tyle. Życie Wysockiego to scenariusz dla kilkunastu filmów fabularnych.

 W 2011 nakręcono film 

Высоцкий. Спасибо, что живой

"Wysocki, dziękujemy, że żyjesz" 


Plakat do filmu 


w reżyserii Петрa Бусловa. Autorski scenariusz napisał syn Wysockiego Nikita Wysocki.W postać Wysockiego wcielił się Сергей Безруков


Trailer do filmu

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=wTbqwQbLmOA

Oficjalna strona internetowa filmu 




Kadr z filmu 




W filmie przedstawiono wydarzenia rozgrywające się rok przed śmiercią artysty.  W czasie występów w Azji Środkowej nagle Wysocki poczuł się źle, problemy z sercem. Jak się później okazało była to śmierć kliniczna. Według lekarzy śmierć kliniczną wywołało wprowadzenie do organizmu silnego środka, który spowodował zatrzymanie akcji serca.




O ostatnim roku w życiu artysty opowiadają naoczni świadkowie tych wydarzenie w dokumencie:


ВЛАДИМИР ВЫСОЦКИЙ - ПОСЛЕДНИЙ ГОД










Wykorzystanie materiałów ze źródeł zewnętrznych:

Wszystkie materiały zamieszczone w tym poście pochodzące z innych źródeł, niż źródła autora, mają podane linki do stron źródłowych.